آمارآلزایمری ها

آمارهای تکان دهنده 
گزارش های جهانی حاکی از آن است که هر هفت ثانیه یک نفر به دمانس مبتلا شده و هر 20 سال تعداد افراد مبتلا به این بیماری دو برابر می شود. 

این آمار در ایران هر دوازده دقیقه یک نفر است. در دنیا در حدود بیست و چهار میلیون و سیصد هزار نفر مبتلا به این بیماری هستند که تخمین زده می شود تا سال2040 این تعداد به هشتاد میلیون نفر برسد. به همین خاطر در بسیاری از کشورهای دنیا یکی از مهمترین اولویت های بهداشتی، پیشگیری از بروز آلزایمر است.
خطر ابتلا به آلزایمر با افزایش سن افزایش می یابد و وقوع و شیوع آن برای هر پنج سال افزایش سن بعد از سن 60 سالگی، دوبرابر می شود. برای افراد بالای 60 سال، فراموشی دومین علت سال ها زندگی با ناتوانی می باشد.

مراقبین بیمار مبتلا به آلزایمر، قربانیان بزرگ
مراقبت کردن از یک فرد مبتلا به این بیماری بسیار سخت است تا جایی که شاید بتوان گفت مشکلات مراقبین بیماران مبتلا به آلزایمر از خود بیمار بیشتر و عذاب آورتر خواهد بود.
برای مراقبت بهتر از بیمار مبتلا در درجه اول باید مراقب از خود مواظبت کند و علائم فشارهای عصبی بر خود و بیمار را شناسایی کرده و راهکارهای برای تقلیل آنها پیدا کند. 
علامت های فشارهای روحی بر فرد مراقبت کننده از بیمار متبلا به آلزایمر به شرح زیرند: عدم پذیرش بیماری، خشم از فرد مبتلا و دیگران، دوری از جمع و کناره گیری و منزوی شدن، اضطراب از شرایط زندگی و آینده، افسردگی، خستگی دائمی و مفرط، بی خوابی، عکس العملهای احساسی و سریع، عدم تمرکز و مشکلات سلامتی.
در مراقبین و خانواده های بیماران مبتلا به آلزایمر شیوع افسردگی بین 35 تا 40 درصد بیشتر از بقیه است. گاهی مشکلاتی از قبیل از دست دادن شغل، از دست دادن جایگاه اجتماعی، ترک تحصیل فرزندان، از دست دادن بهداشت روانی هم در این خانواده ها دیده می شود.
در مواردی خانواده مجبور است شبانه روز از فرد مبتلا به آلزایمر نگهداری و مراقبت کند؛ چرا که بیمار با کوچکترین بی توجهی ممکن است به خود آسیب برساند یا از خانه خارج شده، گم شود و مواردی از این قبیل.
علاوه بر مشکلات اجتماعی و روحی، هزینه های کمرشکن نگهداری و مراقبت از این بیماران موجب ایجاد مشکلات بیشتری در خانواده می شود. هزینه هایی از قبیل تهیه دارو، تهیه لوازم پزشکی کمک کننده به بیمار(مثل واکر، پوشک بزرگسال، عصاو ...) ویزیت و چکاپ ماهانه و آزمایشات گوناگون از جمله این هزینه های تحمیل شده بر خانواده ی مراقبت کننده از فرد مبتلا به آلزایمر هستند.

انجمن آلزایمر ایران، نهادی برای بهبود کیفیت زندگی بیمار
انجمن آلزایمر ایران، اولین تشکل غیردولتی آموزشی، درمانی، مراقبتی و توانبخشی بیماران مبتلا به آلزایمر در کشور است که در سال 80 توسط جمعی از افراد نیکوکار تاسیس شده و ثبت رسیده است. از اهداف مهم انجمن، ارتقاء کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آلزایمر و خانواده های آنان و همچنین ارتقاء میزان آگاهی و دانش عموم مردم نسبت به این بیماری به ویژه اصول پیشگیری از بروز و شدت بیماری می باشد.
مینا جهانگیری، مدیر آموزش و پژوهش انجمن آلزایمر ایران، بخش آموزش انجمن را به چند قسمت تقسیم می کند و فعالیت های هرکدام را این طور توضیح می دهد:
اولین بخش، آموزش همگانی است؛ برای این که کیفیت زندگی بیمار مبتلا به آلزایمر بهبود پیدا کند ناگزیر از این هستیم که جامعه نسبت به بیماری آشنایی پیدا کند. مردم جامعه باید بدانند که چطور می شود از ابتلا به این بیماری پیشگیری کرد و یا آن را به تعویق انداخت. در این قسمت با هماهنگی با خانه های سلامت و فرهنگسراها، جلساتی با حضور کارشناسان به منظور آموزش همگانی برگزار می شود.
دومین قسمت مربوط به آموزش خانواده هاست. خانواده هایی که به نوعی با این بیماری مرتبط هستند در قالب گروههای هشت تا ده نفره تقسیم شده و جلسات آموزشی برای آنها برگزار می شود. 
از آنجا که مراقبین بیماران هم در معرض آسیب های جدی هستند این بخش برای انجمن از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
قسمت سوم آموزش مراقبین حرفه ای است. متاسفانه هنوز هیچ متولی خاصی برای خدمات رسانی به سالمندان در کشور وجود ندارد. با هماهنگی با بهزیستی توانسته ایم توافق اولیه ای را در مورد برگزاری دوره های پودمانی به منظور آموزش مراقبین حرفه ای کسب کنیم که هنوز به مرحله اجرا نرسیده است.
بخش دیگر، آموزش کودکان و نوجوانان است. به این دلیل که عواملی که موجب دمانس و در نهایت آلزایمر در سنین بالا می شود، ممکن است ریشه در کودکی داشته باشد، با کمک وزارت آموزش و پرورش علاقه مند به آموزش کودکان و نوجوانان هستیم.

بخش آموزشی توانبخشی هم که مربوط به خود بیماران است. انجمن تلاش دارد در این بخش در قالب برنامه های گروهی و تیمی به بیماران خدمات ارائه کند و کیفیت زندگی این بیماران را بهبود بخشد. 
انجمن در بخش علمی و پژوهشی هم فعالیت هایی از جمله برگزاری همایش و همکاری در پروژه های مشترک تحقیقاتی دارد. بطور مثال همایش علمی انجمن آلزایمر در 14 و 15 مهرماه امسال با
همکاری دپارتمان حافظه و بیمارستان روزبه این همایش برگزار می شود و متخصصین هست مغز و اعصاب، اعصاب و روان، داخلی، رادیولوژیست و پزشکان عمومی و کارشناسان پرستاری و فیزیوتراپی و ...می توانند با امتیاز بازآموزی در این همایش شرکت کنند. 
یکی از بخش های آموزش مهم انجمن، مبحث پیشگیری است. در این بخش برنامه هایی با هدف حفظ توانمندی ها و استمرار فعالیت میانسالان بالای پنجاه سال ترتیب داده شده از جمله: کلاس های ورزش و زبان و گروه های تفریحی، چکاپ پزشکی و تست حافظه و ...