شهر تهران، برای سالمندان مناسب سازی نشده است

شهر تهران، برای سالمندان مناسب سازی نشده است

یک میلیون سالمند در تهران از جمله افرادی هستند که به گفته فربد فدایی، روانپزشک به دلیل نارسایی هایی که با آن مواجهند به توجه بیشتری نیاز دارند تا سلامت زندگی آنها بهتر تأمین شود.

یک میلیون سالمندی که احتمال قرار گرفتن آنها در گروه سالخوردگانی که به شکستگی در ناحیه لگن مبتلا هستند وجود دارد و این مسأله را فدایی با معماری نادرست و بی توجهی به نیازهای حرکتی سالمندان در طراحی ساختمان ها و معابر شهری مرتبط می داند. یک میلیون سالمندی که به اعتقاد این روانپزشک به دلیل مشکلات تحرکی بهتر است برای رفت و آمد آنها از معابر غیر هم سطح، پله های زیاد و گذرگاه های باریک استفاده نشود چرا که این افراد برای گذر از یک محل حتی در مواردی نیازمند استفاده از دستگیره و میله هستند.

فدایی در حالی که به مشکلات شنوایی و بینایی سالمندان و ضرورت برخورد مناسب با آنها بر اساس این مشکلات تأکید می کند، می گوید: علایم باید برای سالمندان با رنگ های روشن مشخص شده و مقابل چشمان آنها قرار بگیرد. همچنین باید مطالب را در مکان های عمومی با صدای بلند به گوش آنها برسانیم و گاهی حرف هایمان را برایشان تکرار کنیم.

برخی کارشناسان به همه این ضوابط، شاخص مهمی چون استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی را اضافه می کنند که باید به گونه ای طراحی شود تا سالمندان به راحتی بتوانند با آنها رفت و آمد کنند.

این در حالی است که فدایی علاوه بر معمار عمومی و طراحی و رعایت نکاتی در شیوه معماری خانه ها نیز اشاره می کند و می گوید: آپارتمان ها و خانه های امروزی برای استفاده سالمندان چندان مناسب نیستند. گاهی اتاق ها با چند پله به سالن پذیرایی وصل می شوند و یا در بخشی از خانه، زمین دارای شیب است که همین موارد برای سالمندان مشکلات بسیاری ایجاد می کند.

اما شاید مهم ترین مسأله ای که سالمندان از آن رنج می برند تنهایی باشد. مفهومی که برخی کارشناسان حوزه روانشناسی از خاطرات خوب جوانی، در بسیاری موارد بیماری های آنها بهبود بیابد. شرایطی چون فراهم آوردن اماکن سفرهای متعدد برای سالخوردگان هنگامی که بازنشسته بوده و شرایط سنی به آنها اجازه کار و اشتغال نمی دهد.

این شرایط از دیدگاه فدایی می تواند زندگی مشترک سالخوردگان با جوانانی باشد که به طور مثال به عنوان دانشجو در شهری دیگر مشغول تحصیلند و با حضور در خانه یک سالمند علاوه بر حمایت معنوی و عاطفی از او، خود نیز از امکانات زندگی مناسبی برخوردار می شوند. اگرچه به گفته این روانپزشک فرهنگ اجتماعی ما به دلیل اینکه یک فرهنگ بسته و تا حدودی بدگمان است و همچنین به دلیل بافت سنتی خانواده ها، چنین امکانی را برای تعامل دو جانبه میان سالخوردگان و جوانان فراهم نمی کند و افراد تنها به اعضای خانواده خود برای ایجاد تعامل و برقراری ارتباط اعتماد دارند. با وجود این فدایی می گوید: "به هر حال یک شهر سالم باید فرهنگ سراهای سالم و محله های سالم داشته باشد که در آنها همه افراد، چه سالخوردگان و چه جوانان در کنار هم حضور داشته باشند و میان آنها ارتباطی گسترده به وجود بیاید".