سالمند

با برنامه­ریزی، دوره سالمندی خود را پویا کنیم

دکتر احمدعلی اکبری کاظمی رییس مرکز تحقیقات سالمندی عمده ترین مشکل سالمندان در کشور را عدم امنیت و در گام نخست عدم امنیت اقتصادی برشمرد و گفت:  این عدم امنیت اقتصادی، بسیاری از ناراحتی­های جسمی و روانی را به همراه دارد که با این وصف، مهم­ترین اقدام جامعه برای سالمندان باید ایجاد امنیت اعم از امنیت اقتصادی، بهداشتی و سلامتی، اعتباری و اجتماعی و شغلی باشد.

دکتر کامرانی در گفت و گو با روابط عمومی فرهنگ سرای سالمند با اشاره به اینکه طرح مدون، سراسری و همه جانبه مسایل سالمندی در کشور وجود ندارد، گفت: فعالیت­های غیر منسجم و جسته گریخته­ای از سوی برخی افراد و سازمان­های دلسوز در گوشه و کنار شروع شده و به تبع آن نتایجی نیز حاصل شده است، اما به دلیل اینکه این فعالیت­ها محدود است و تنها در بخشی از نقاط شهر یا کشور صورت می­گیرد، تأثیر آن نیز نا مشخص و نامحسوس است.

وی ایجاد کلینیک ویژه سالمندی توسط دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی را یکی از اقداماتی برشمرد که برای سلامتی و بهداشت جسمی و روانی سالمندان صورت گرفته است و ادامه داد: برخی سازمان­ها همانند بنیاد شهید، نیز با اجرای طرح پایش سلامت والدین شهدا و همچنین فرهنگ سرای سالمند با برنامه­های فرهنگی برای سالمندان، توانسته­اند گام نخست را بسیار محکم بردارند اما این امر با کار یک سازمان و نهادی خاص به سرانجام مطلوب نمی­رسد و تنها زمانی نتایج کار مؤثر خواهد بود که متخصصان و کارشناسان، مسئولین اجرایی و فرهنگی کشور، مسئولین بهداشت و درمان و همین طور مسئولان رفاه و تأمین اجتماعی  همه در کنار یکدیگر قرار گیرند.

دبیر علمی سومین کنگره بررسی مسایل سالمندی با اشاره به اینکه جامعه جوان امروز به سرعت به سمت سالمندی می­رود و سالمندی نیز جزء لاینفک زندگی و مسأله همه افراد است، گفت: در ابتدا ضرورت دارد این نکته را در کشور جا بیندازیم تا همه به این باور برسند، مسأله سالمندی مربوط به قشر یا گروه خاصی نیست و همه مردم نیز آن را تجربه خواهند کرد، پس چه بهتر که برای آن برنامه­ریزی کنیم.

رییس مرکز تحقیقات سالمندی ادامه داد: دوران سالمندی، ویژگی­هایی دارد که نیاز به برنامه­ریزی برای آن بیشتر احساس می­شود. از سویی در این دوران بیماری­ها بسیار زیاد است و از سویی دیگر، بالا رفتن امید به زندگی و طول عمر تا 90 سال بر این موضوع صحه می­گذارد که 30 سال آن یعنی یک سوم عمر انسان با سالمندی است. بنابراین باید هدف ما مدیریت و برنامه­ریزی صحیح برای این دوره از زندگی باشد تا با کمترین میزان رنج و ناراحتی سپری گردد.

دکتر کامرانی این امر را مستلزم یک برنامه منسجم و همگانی دانست که در آن نه یک سازمان که همه سازمان­ها، نه هر یک به سوی هدف خود، که همگام و در یک جهت پیش روند.

وی در پایان نقش رسانه­های دیداری و شنیداری را به دلیل فراگیری و در دسترس بودن حتی در دورترین نقاط کشور در فرهنگ­سازی و آگاهی بخشی، پر رنگ­تر از بقیه دانست و گفت: اگر رسانه­ها چنین رسالتی برای خود تعریف کرده اند باید سالمند و به ویژه جامعه را به گونه­ای آگاه کنند که دوره سالمندی فعالی را برای خود پیش بینی کند.