آلزایمرچیست

بیماری آلزایمر چیست؟ دِمانس (خردسودگی) چیست؟ در دمانس با نوعی اختلال کلی اکتسابی در شناخت مواجهیم که پیش رونده و برگشت ناپذیر است. معمولا تباهی حافظه نشانه ای است که سبب مراجعه فرد به پزشک می شود و علاوه بر آن نقائصی در چندین قلمرو شناختی مانند قدرت تفکر، تکلم، قضاوت، استدلال و ادراک  دیده می شود.

علایم هشداردهنده

علائم هشدار دهنده

با افزایش سن تغییراتی در حافظه ایجاد می شود که طبیعی است، اما نشانه های بیماری آلزایمر چیزی بیش از فراموشی های موقتی و ساده می باشند. افرادی که به آلزایمر دچار می شوند، مشکلاتی را در برقراری ارتباط، یادگیری، تفکر و استدلال تجربه می کنند، این مشکلات بر وضعیت شغلی، فعالیت های اجتماعی و زندگی خانوادگی فرد تاثیر می گذارد. فهرستی از علائم معمول بیماری تهیه شده است تا به شما کمک نماید تغییراتی را که در اثر بالا رفتن سن در حافظه ایجاد می شود از علائم بیماری آلزایمر افتراق دهید. بین تغییرات معمول حافظه و علائم بیماری مرز مشخص و واضحی وجود ندارد. اگر فردی دچار تغییراتی در عملکرد و حافظه خود شد بهتر است به پزشک مراجعه نماید. بنابر توصیه انجمن آلزایمر  ایران، بهتر است افراد مبتلا به دمانس(خردسودگی) و خانواده هایشان هر چه سریعتر مورد حمایت و مراقبت قرار گیرند و در مورد این بیماری اطلاعاتی کسب کنند.

مدارا با آلزایمر

مدارا با تغییرات

بیماری آلزایمر موجب تغییرات مهمی در زندگی روزمره شما می شود، انجام کارهایی که قبلا براحتی انجام می دادید روز به روز برایتان مشکل تر می شود. پیشنهادات زیر می تواند به شما در تغییراتی که پیش رو دارید و در برنامه ریزی برای آینده کمک نماید:

داوطلب عضویت

اعضای داوطلب یکی از بزرگترین سرمایه های هر موسسه ای که فعالیت های مردم نهاد دارد، داوطلبان فعال در آن سازمان است که به مثابه ارکان اصلی محسوب می گردد. یک داوطلب نقش منحصر به فردی را در جهت رشد، تعالی و توسعه انجمن و خدمت به افراد مبتلا به بیماری دمانس و مراقبت کنندگان آنان به عهده دارد. داوطلب انجمن آلزایمر ایران فرد نیکوکار و نیک اندیشی است که در قبال انجام مسئولیت های خود مزدی دریافت نمی نماید. در واقع تنها تفاوت آن با یک کارمند موظف درانجمن همین ست ولی در انجام مسئولیت ها ، رعایت مقررات هیچ تفاوتی با یکدیگر ندارند. انجمن آلزایمر ایران قبلا از همکاری ارزشمند شما داوطلب عزیز ؛ چه در رابطه با کاری که انجام می دهید و چه وقتی که صرف میکنید کمال تشکر را دارد.

یک روش را انتخاب کنید عضویت از طریق آنلاین عضویت از طریق دانلود عضویت از طریق تماس تلفنی

سوالات داوطلبین

مراقبت ازخود

مراقبت از خود

اگر شما بیماری آلزایمر دارید ، مهم است بدانید که این تشخیص پایان زندگی نیست ، زندگی با بیماری دمانس(خردسودگی) به معنی اینست که شما زودتر از آنچه پیشبینی می کردید باید تغییراتی در زندگی خود بدهید  شما می توانید یک زندگی پر بارو سازنده با مراقبت از سلامت جسمانی و روانی خود با شرکت در فعالیت های لذت بخش و با گذراندن زمان با خانواده و دوستان  داشته باشید. مراقبت از سلامت  جسمانی مراقبت از سلامت  جسمانی می تواند کیفیت زندگی شما را برای سال ها بهبود ببخشد. ·         بررسی پزشکی منظم ·         استفاده از دارو ·         تغذیه سالم ·         ورزش روزانه ·         استراحت در هنگام خستگی ·         عدم استفاده از مشروبات الکلی مدارا با احساسات بعد از دریافت تشخیص دمانس(خردسودگی) و بیماری آلزایمرممکن است احساسات مختلفی را تجربه کنید، شامل: ·         انکار (من دمانس ندارم) ·         ترس از دست دادن افراد مهم در زندگی شما ·         احساس تنهایی  به دلیل آنکه هیچ کس آنچه را که شما تجربه می کنید، درک نمی کنند. ·         آشفتگی بخاطر ناتوانی  در بیان مقاصد خود ·         از دست دادن تصویری که از خود داشته اید ·         افسردگی یا خشم در مورد تغییراتی که در زندگی شما در حال بوجود آمدن است. احساساتی که تجربه می کنید طبیعی است. مهم این است که راه هایی را برای کنار آمدن با این احساسات پیدا کنید. پیشنهادات زیر می تواند به شما کمک نماید: ·         احساسات و تجارب خود را یادداشت نمایید. ·         به یک گروه حمایتی بپیوندید. برای پیدا نمودن گروه در تهران با بخش آموزش انجمن آلزایمرایران (44694439) تماس بگیرید. ·         با پزشک خود در مورد درمان مناسب صحبت کنید. ·         مشاوره بگیرید. ·         با فردی مورد اطمینان درباره نیازهای روحی خود درددل کنید. ·         احساسات خود را با دوستان و خانواده خود در میان بگذارید. ·         اگر احساس میکنید که دیگران شما را درک نمی کنند یا بخاطر بیماری به شما برچسب می زنند راههایی را برای مقابله با شرم از تشخیص بیماری بیاموزید. ·         تا زمانیکه می توانید به فعالیت هایی که برایتان لذت بخش است بپردازید.

آلزایمربایدجزء بیماری خاص شود

من آلزایمر دارم

تشخیص بیماری آلزایمر می تواند شوک آور باشد. بخاطر داشته باشید : شما تنها نیستید که درگیر این بیماری شده اید. خیلی ها تجربه مشابهی دارند.  آیا می دانید که 36 میلیون نفر دیگر در دنیا به آن مبتلا هستند؟ گرفتن تشخیص طبی به منزله انتهای زندگی نیست، به این معناست که فرد می تواند برای آینده خود برنامه ریزی نماید و با استفاده از توانائیهای خود کیفیت زندگی را ارتقاء بخشد. افراد مبتلا به بیماری آلزایمر هرکجای دنیا که هستند با هم در تماسند. اگر مایل هستید مطلبی را مطرح نمائید ، می توانید"اینجا" با دیگران در میان بگذارید.   آیا شما افراد دیگری را می شناسید که به بیماری آلزایمر مبتلا باشند؟ آیا شما مایل هستید که در مورد این بیماری اطلاع رسانی نمایید و یا در انجمن آلزایمر ایران همکاری داشته باشید؟

راهکارآنلاین تشخیص آلزایمر

راهکار آنلاین برای تشخیص آلزایمر

جامعه > سلامت - بر اساس تحقیقاتی که نتایج آن اخیرا منتشر شده می توان با انجام تست آن لاین تا حدی بروز آلزایمر را تشخیص داد.

تست آلزامر

تست آلزایمر برای همه افراد بالای شصت سال لازم است

جامعه > سلامت - به نظر می رسد محققان برای درمان زودهنگام آلزایمر به نتایج خوبی رسیده باشند.

 

سونامی سالمندی درراه است

سونامی سالمندی در راه است
با توجه به بالارفتن امید به زندگی در دهه های اخیر، و همچنین رشد صفر و یا منفی جمعیت، جهان به سمت سالمندی و خاکستری شدن پیش می رود. طبق محاسبات آماری تا بیست سال آینده بیست و پنج درصد از جمعیت کشورمان را سالمندان تشکیل می دهد. 
با این اوصاف اگر برای کهنسالی و سالمندی برنامه ریزی لازم و مقتضی انجام نگیرد، در آینده بار اقتصادی، اجتماعی و بهداشتی سنگین تری را تحمیل خواهد کرد. در بیماری آلزایمر، اگر یک سال از ابتلا به این بیماری پیشگیری شود، پنج سال معلولیت فرد به تعویق می افتد و هر چه معلولیت در جامعه کمتر شود، کشور به توسعه یافتگی نزدیک تر خواهد شد. 
مدیر انجمن آلزایمر ایران معتقد است هنوز باورهای اجتماعی ما به این اندازه نرسیده که سالمندی را هم جزئی از زندگی بدانیم. او به مراکز مختلف حمایتی بیماری های دیگر مثل سرطان و ایدز که بسیار مورد توجه هستند اشاره می کند و می گوید: جامعه ما نسبت به سالمند عاطفه ی لازم را ندارد.همه ی توجه مسئولین و برنامه ریزان برای قشر جوان و تولید کننده جامعه است. ما فکر می کنیم همین که فردی به کهنسالی رسید، دیگر حق استفاده از مواهب دنیا را ندارد و باید فراموش شود. در جامعه ی ما سالمند مظلوم واقع شده است؛ سالمندانی که مبتلا به آلزایمر هستند مظلوم تر! چرا که دیگر نمی توانند از حق خودشان دفاع کنند و حتی دیگر نمی توانند چیزی بخواهند. چرا ما نمی خواهیم بفهمیم که سالمند مبتلا به آلزایمر فقط حافظه اش را از دست داده و هنوز شعور و احساسات دارد. تمسخر، بی مهری و بی اعتنایی را درک می کند و زجر می کشد. سالمند بیمار، از یک کودک بی آزارتر است و ازبازگو کردن اولیه ترین نیازهایش محروم...
به اینجای صحبت که می رسد، صالحی، مدیر انجمن آلزایمر ایران، نیم نگاهی به عکس پیرزن خوش چهره و معصوم گوشه ی اتاق - که بعدها می فهمم مادر مرحومش است - می اندازد و با بغضی که می کوشد آن را پنهان کند می گوید: "دلم می خواهد همه بدانند که پدر و مادر سرمایه هایی هستند که تا زمانی که از دستشان ندادی، ارزششان را نمی فهمی". بغض صالحی به اشک تبدیل می شود؛ پیرزن سفیدپوش در عکس می خندد.

بیمه ها جوابگونیستند

بیمه هایی که جوابگوی هزینه ها نیستند؛ مسئولانی که توجه نمی کنند
مدیر پشتیبانی و برنامه ریزی انجمن در ادامه از تلاششان برای قرار گرفتن بیماری آلزایمر در زیرشاخه ی بیماری های خاص می گوید و دلیل آن را این طور بیان می کند: در حال حاضر این بیماری به عنوان بیماری صعب العلاج شناخته می شود ولی چنانچه آلزایمر یک بیماری خاص بود، در بودجه ردیفی داشت و تحت پوشش بیمه های خاص قرار گرفت. در حال حاضر بسیاری از هزینه های سالمندی تحت پوشش هیچ بیمه ای نیست و حتی بسیاری از داروها نیز با بیمه عرضه نمی شود. حتی گاهی به دلیل گرانی دارو و عدم توانایی تهیه آن، بیمار دارو را مصرف نمی کند و همین عدم استفاده از دارو باعث سرعت بخشیدن به حاد شدن بیماری می شود.
خوانساری می گوید: تا به حال با مراکز بهزیستی و وزارت بهداشت و مجلس رایزنی هایی داشته ایم که روند رسیدگی به خواسته هایمان بسیار کند و ضعیف است. شعاری در مراکز بازنشستگی وجود دارد که "هر قانونی که امروز آن را تصویب می کنیم، در آینده برای خودمان اجرا خواهد شد". مسئولین باید بدانند که سالمندی گریزناپذیر است. توجه به سالمندان امروز، موجب توجه نسل بعد به سالمندان فردا که خودمان باشیم می شود. 
معصومه صالحی مدیرعامل انجمن نیز از مسئولین ذیربط گلایه دارد و می گوید: این بحث که بتوانیم بیماری آلزایمر را زیرشاخه بیماری های خاص قرار دهیم در کمیسیون بهداشت مجلس مطرح شده و طرح هایی برای حمایت و آمایش و آموزش آلزایمر به وزارت بهداشت ارائه کرده ایم و در جلسات کارشناسی روی آن بحث شده اما باز هم هیچ نتیجه ای نداشته است. هنوز در هیچ بیمارستان یا مرکزی بخشی به بیماران مبتلا به آلزایمر اختصاص ندارد و هیچ نهاد دولتی مسئول رسیدگی به بیماری های دوره ی سالمندی نیست.