محمدتقی جغتایی رئیس پیشین دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت و درمان فارس اظهار داشت: حوزه توانبخشی در ایران با مشکلاتی روبه‌روست که مهمترین آنها فاصله بین سطح دوم و سوم خدمات یعنی درمان و توانبخشی، فقدان مدل ارجاع و مراکز جامع توانبخشی است.
وی تصریح کرد: چنانچه فردی سکته مغزی کرده باشد، مدل و فرایندی برای ارجاع وی از بخش درمان به بخش توانبخشی نداریم و اگر هم این سیستم ارجاع وجود داشته باشد، مراکز توانبخشی که به صورت جامع خدمات‌رسانی کنند، وجود ندارد.
جغتایی تصریح کرد: برای بیماری که توانایی حرکت ندارد و باید جابه‌جا شود حضور یک متخصص طب فیزیکی و توانبخشی، فیزیوتراپ، گفتار درمانگر و نورولوژیست الزامی است.
رئیس پیشین دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی گفت: در بین بیماران نیازمند خدمات توانبخشی، برخی نیازمند بستری هستند که اصطلاحاً به این گونه مراکز توانبخشی، بیمارستان توانبخشی می‌گویند که متأسفانه در این عرصه ضعیف هستیم و تنها دو بیمارستان توانبخشی وجود دارد.
وی، فقدان نظام ثبت اطلاعات توانبخشی را مشکل دیگر حوزه توانبخشی دانست و گفت: متأسفانه در ایران مطالعات کشوری صورت نگرفته است و کم و کیف بیماران توانبخشی مشخص نیست.
جغتایی گفت: علی‌رغم اینکه اقدامات پیشگیرانه و درمانی خوبی در ایران صورت گرفته است و بروز بیماری‌های واگیردار و ناتوان‌کننده کاهش یافته است، افراد کم‌توان کاهش نیافته‌اند چرا که جمعیت سالمند با توجه به افزایش امید به زندگی افزایش یافته است در نتیجه محدودیت‌های این افراد و لزوم خدمات توانبخشی بیشتر می‌شود.
رئیس پیشین دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، زنده ماندن کودکانی که دچار معلولیت‌های بدو تولد هستند را از دیگر علل افزایش افراد ناتوان برشمرد و گفت: با توجه به افزایش سطح بهداشت و پیشرفت علم پزشکی، کودکانی که پیش از این به عللی همچون معلولیت جسمی و ذهنی جان خود را از دست می‌دادند، امروزه زنده می‌مانند و نیازمند خدمات توانبخشی هستند.
وی افزود: سبک زندگی و صنعتی شدن و حوادث و سوانح ناشی از آن نیز یکی دیگر از علل افزایش افراد کم‌توان در جامعه است.
جغتایی تأکید کرد: با توجه به عوامل ذکر شده به نظر می‌رسد موضوع توانبخشی باید همزمان با گسترش خدمات پیشگیری و بهداشتی پیگیری شود و در اولویت قرار داشته باشد ولی به نظر می‌رسد اکنون این موضوع در اولویت قرار ندارد.
