بیماران مبتلا به آلزایمر با دیدن عزیزانشان شاد می‌شوند، حتی اگر آنها را به خاطر نیاورند

1392/05/18

 

بیماران,مبتلا,به,دیدن,شاد,می‌شوند،,آنها,به,خاطر,آکاایران,بیماران,نشان,کنار,بیماران,تاثیر,بیماران,محققان کشف کرده‌اند که احساسات,محققان,کنار بیماران خود تاثیری,تاثیر,خود,تاثیر,محققان کشف کرده‌اند که احساسات و آخرین خاطرات دربیماران مبتلا,محققان,علوم

محققان کشف کرده‌اند که احساسات و آخرین خاطرات دربیماران مبتلا به فراموشی (آلزایمر) مانند گرم گرفتن با دوستان و بستگان تاثیر بسزایی در سلامت این افراد دارد . دانشمندان معتقدند که ملاقات‌های منظم با بیماران آلزایمری تاثیر عمیقی بر بهبودی این بیماران دارد .

مطالعات جدید نشان می دهد افراد مبتلا به آلزایمر برای دیدن عزیزانشان احساس شادی می‌کند حتی اگر آنها را نشناشند.

محققان در دانشگاه آیووا می‌گویند این خبر بسیار خوبی برای نزدیکان کسانی است که به این بیماری مبتلا هستند چرا که ممکن است آنان تصور کنند بودنشان در کنار بیماران خود تاثیری ندارد.

جاستین فینشتاین ، پژوهشگر علوم اعصاب و روان این دانشگاه می‌گوید: یک دیدار ساده و یا تماس تلفنی اعضای خانواده تاثیر بسیار مثبتی در احساس شادی بیمار دارد هرچند  ممکن است بیمار به سرعت آن را فراموش کند .

حتی عدم توجه کارکنان خانه های سالمندان ممکن است به بیمار احساس غم، ناامیدی و تنهایی بدهد .

نتایج منتشر شده مطالعات نشان می دهد که افرادی که حافظه خود را از دست داده‌اند با کلیپ های مختلف غمگین و یا شاد می‌شوند، هرچند نتوانند آنچه را که دیده اند به یادآورند . در این بیماران، صحبت‌ها و یا حتی شوخی‌های خود می‌تواند باعث تقویت روحیه شود. 

این تحقیقات نشان می دهد که تدوین استانداردهای مراقبت های علمی برای پیشگیری از ابتلا به اختلالات حافظه ضروری است. " شواهد روشنی وجود دارد که در درمان بیماران آلزایمر، رعایت احترام و توجه به مسائل اخلاقی لازم است. 

در برابر این الگو، الگوی «مادرسالاری» قرار دارد که با شاخص‏های ریاست مادر، مادر نَسبی، مادر مکانی و مادر نامی تعریف می‏شود. در فرهنگ معاصر غرب نیز الگوی «برابری طلب یا دموکراتیک» ترویج و تشویق می‏گردد که بر حسب آن، زن و شوهر از حق مساوی و قدرت تصمیم‏گیری برابر در امور خانوادگی برخوردارند. روشن است که تعریف‏های یاد شده از ویژگی نوع ایده‏آل برخوردارند و از نظر عینی، نمی‏توان مرز قاطع و تعیین‏کننده‏ای بین این الگوها مشخص کرد.

در ایران و دیگر کشورهای اسلامی، همانند سایر ملت‏های جهان، الگوی پدرسالاری سابقه‏ای دیرینه دارد و برخی آموزه‏های اسلامی مانند قوّامیت مردان بر زنان و تفکیک نقش‏های اقتصادی زن و مرد، که در قرآن کریم بر آن تأکید شده، در تحکیم این الگو نقش مؤثری داشته‏اند. گفتنی است تمایز نقش‏های جنسیتی در دیدگاه اسلام، بر خلاف بسیاری از فرهنگ‏های گذشته و حال، عاری از ارزش‏گذاری متفاوت برای نقش‏های گوناگون است و از نظر ارزشی، می‏توان دیدگاهی را به اسلام اسناد داد که بر برابری جنسی تأکید می‏ورزد.فقهای شیعه عموما بر این مطلب تأکید دارند که وجوب شرعی اطاعت زن از شوهر به دو مسئله «تمکین جنسی» و «عدم خروج زن از منزل به غیر اذن شوهر» اختصاص دارد و در خارج از این محدوده، توصیه به اطاعت از شوهر جنبه اخلاقی داشته و آزادی و اختیار زن از نظر فقهی کاملاً پذیرفته شده است.

به هر تقدیر، قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران، طبق ماده ۱۱۰۵ به پی‏روی از شرع اسلام، ریاست خانواده را از خصایص شوهر دانسته؛ همچنان‏که طبق ماده ۱۱۰۶ نفقه زن را در عقد دایم بر عهده شوهر قرار داده است. با این‏همه، بروز تحوّلاتی در الگوی خانواده پدرمحور در دهه‏های اخیر در ایران، قابل انکار نیست و رواج نومکانی (سکونت زن و شوهر پس از ازدواج در خانه‏ای جدا از خانه بستگان شوهر و خانه بستگان زن) و همچنین کاهش وابستگی اقتصادی زنان به شوهران در نتیجه افزایش میزان اشتغال زنان از شاخص‏های این سیر تحوّلی است.

آنچه در این بحث توجه ویژه‏ای می‏طلبد، تبیین این تحوّلات است. در اینجا، این پرسش مطرح می‏شود که آیا حرکت تدریجی در جهت به رسمیت شناختن جایگاه زنان در خانواده و افزایش برابری زن و شوهر را باید در تقابل با آموزه‏های دینی ارزیابی کرد یا می‏توان تحلیل دیگری در این مورد ارائه داد؟ در پاسخ، لازم است بین گرایش اکثریت پایبند به موازین مذهبی و اقلّیت غیرپایبند به دین تمایز قایل شویم. در مورد گروه اخیر، ادعای تقابل هنجارها و معیارهای رفتاری با آموزه‏های دینی کاملاً موجّه و پذیرفتنی است، اما نسبت به اکثریت آحاد جامعه، نه تنها تقابلی به چشم نمی‏خورد، بلکه می‏توان بسترسازی مناسب برای وقوع این تحوّلات را در خود آموزه‏های مذهبی شیعه به روشنی ملاحظه کرد. در این خصوص، یادآوری دو نکته حایز اهمیت است:

نکته نخست آنکه فقهای شیعه عموما بر این مطلب تأکید دارند که وجوب شرعی اطاعت زن از شوهر به دو مسئله «تمکین جنسی» و «عدم خروج زن از منزل به غیر اذن شوهر» اختصاص دارد و در خارج از این محدوده، توصیه به اطاعت از شوهر جنبه اخلاقی داشته و آزادی و اختیار زن از نظر فقهی کاملاً پذیرفته شده است. این پشتوانه نظری باعث می‏شود زنان مسلمان تحصیل، اشتغال، مشارکت اجتماعی و مانند این امور را همچون حقوق مسلّم خود در نظر بگیرند و با جدیّت در این راه‏ها قدم بگذارند. واضح است که این امر نیز به نوبه خود، در ارتقای جایگاه زنان در درون خانواده به دلیل افزایش استقلال اقتصادی آنان تأثیر می‏گذارد.

دومین نکته به مسئله شروط ضمن عقد مربوط می‏شود. به تصریح فقهای شیعه، زن می‏تواند در ضمن عقد نکاح یا هر عقد لازم دیگری، شروطی تعیین کند و شوهر را به پذیرش آن‏ها ملزم گرداند. عده‏ای از فقها حتی این اختیار را برای زن قایل شده‏اند که وکالت در طلاق را در ضمن عقد نکاح شرط کند. بر حسب همین مسئله، امروزه در قباله‏های رسمی ازدواج، شروط متعددی درج کرده‏اند که بسیاری از اختیارات گذشته را از شوهر سلب می‏کنند و این امر نیز می‏تواند از شاخص‏های کم‏رنگ شدن نمودهایپدرسالاری در خانواده‏های ایرانی به شمار آید.  
 تبیان